Кале аз ҳаммом берун омад

Кале аз ҳаммом берун омад, кулоҳаш дуздида буданд. Бо ҳаммомӣ моҷаро мекард.

Ҳаммомӣ гуфт:

–Ту ин ҷо омадӣ, кулоҳ надоштӣ.

Гуфт:

–Эй мусулмон, ин сар аз он сарҳост, ки бекулоҳ ба роҳ тавон бурд?

Аз “Рисолаи дилкушо”